Verrü yani siğil grubu hastalıklar Human papilloma virüslere bağlı gelişen epitel artışı ve keratin artışı ile giden sık görülen viral enfeksiyonlarındandır. Ortaya çıkış süresi birkaç hafta ile bir yıldan uzun sürelere kadar değişebilmektedir. Klinik görünüm alt tipine, yerleştiği bölgeye ve kişinin bağışıklık durumuna göre değişmektedir. Siğiller oldukça bulaşıcı lezyonlardır. Tedavide geç kalındığında lezyonlar hızlıca yayılabilir ve tedavi giderek zorlaşır. Bu yüzden tedaviye erken başlanması çok önemlidir.
Siğilleri olan hastalar çoğu zaman diğer açılardan sağlıklıdır. İmmunsupresyona yol açan bir hastalık ya da kortizon gibi bağışıklığı baskılayan ilaç kullanımı ve organ nakli olanlarda siğil görülme olasılığı ve şiddeti daha fazladır.
Siğiller iyi huylu cilt büyümeleridir. Genelde elde, ayakta, yüzde veya genital bölgede görülürler. Siğiller direkt temasla ya da enfekte eşyalarla bulaşabilir. Genital siğiller ise sıklıkla cinsel temasla bulaşır. Siğil tanısı esas olarak klinik görünümle konulur.
Siğillerin tedavisinde hastanın yaşı, lezyonların yaygınlık ve süresi, hastanın bağışıklık durumu ve hastanın tedavi isteği gibi faktörlere bağlı olarak planlama yapılmalıdır. Bazı hastalarda tedavi kısa sürebilir, bazı hastalarda ise tekrarlayan, uzun süreli tedaviler gerekebilir.
Kriyoterapi (Sıvı nitrojen): Kriyoterapi siğillerin tedavisinde kullanılan en sık yöntemdir. Lezyonlar -196°C sıvı nitrojen ile dondurulmaktadır. Dondurma işleminin başlıca dezavantajı ağrılı olmasıdır. Kriyoterapi tedavisi 15 gün aralıklarla tüm lezyonlar geçene kadar uygulanmalıdır.
Elektrokoterizasyon: Lezyon sayısı az olduğunda sıklıkla tercih edilir. İğnlerle lokal anestezi gereklidir. Tek seansta tedavi yapılabilmesi bu yöntemin avantajıdır.
Kimyasal ajanlar: Kimyalsa olarak salisilik asit, %10-40 arası konsantrasyonlarda krem, jel ve bazı merhemler kullanılabilir. Bunun yanında podofilin gibi antimitotik ajanlardan da yararlanılabilir.
